Η αλήθεια να λέγεται! Τσίπρας προς ...μερκελόφρονες και μή

Αναδημοσιεύω από το tvxs.gr του Στέλιου Κούλογλου:

Καθώς η Άνγκελα Μέρκελ θα καταφθάνει στην Αθήνα σήμερα, θα βρει μια Ελλάδα στην πέμπτη συνεχόμενη χρονιά ύφεσης. Το 2008 και το 2009 η εξέλιξη αυτή ήταν ένα παράπλευρο αποτέλεσμα της διεθνούς  χρηματοπιστωτικής κρίσης. Από τότε όμως η περαιτέρω ύφεση είναι αποτέλεσμα της πολιτικής  λιτότητας που επιβάλλεται από την Τρόικα των ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ και τις διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις.

Η πολιτική αυτή καταστρέφει τον ελληνικό λαό, ειδικά τους μισθωτούς εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, τη νεολαία. Η ελληνική οικονομία μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα έχει συρρικνωθεί τουλάχιστον κατά 22%, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι έχουν απωλέσει το 32% του εισοδήματός τους και η ανεργία αγγίζει για πρώτη φορά το 24% με την ανεργία των νέων στο 55%. Η πολιτική λιτότητας έχει επιβάλει περικοπές σε επιδόματα, την πλήρη απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και έχει οδηγήσει στην περαιτέρω κατάρρευση του περιορισμένου κοινωνικού κράτους που είχε απομείνει μετά τη νεοφιλελεύθερη επίθεση των τελευταίων δεκαετιών.
 


Σύμφωνα με το επιχείρημα της κυβέρνησης  η πολιτική λιτότητας είναι η μοναδική που εγγυάται την μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους. Φυσικά ισχύει το αντίθετο. Είναι ακριβώς αυτή η πολιτική που εμποδίζει την ελληνική οικονομία να επανέλθει σε τροχια ανάπτυξης. Η λιτότητα δημιουργεί ένα καθοδικό σπιράλ ύφεσης και αύξησης του χρέους που οδηγεί τόσο την Ελλάδα όσο και τους δανειστές της στην καταστροφή.


Όλα αυτά είναι απολύτως γνωστά τόσο στην ελληνική  όσο και στις ευρωπαϊκές  πολιτικές και οικονομικές  ελίτ, συμπεριλαμβανομένης της κας Μέρκελ, οι οποίες, παρόλα αυτά, επιμένουν στην επιβολή παρόμοιων προγραμμάτων σε όλες τις χώρες που αντιμετώπιζουν προβλήματα που σχετίζονται με το δημόσιο χρέος, όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία. Γιατί όμως επιμένουν δογματικά σε αυτην την καταστροφική οικονομική και πολιτική συνταγή; Εμείς θεωρούμε ότι ο στόχος τους δεν είναι η επίλυση της κρίσης χρέους, αλλά η δημιουργία ενός νέου ρυθμιστικού κοινωνικού πλαισίου σε όλη την Ευρώπη που βασίζεται στην φθηνή εργασία, την απορύθμιση της αγοράς εργασίας, τις χαμηλές δημόσιες δαπάνες και τις φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο. Και για να επιτύχει αυτή η στρατηγική χρησιμοποιεί μια μορφή πολιτικού και οικονομικού εκβιασμού, που στοχεύει να πείσει ή να εξαναγκάσει τους Ευρωπαίους να αποδεχτούν τα πακέτα λιτότητας χωρίς αντίσταση. Η πολιτική του φόβου και του εκβιασμού που ακολουθείται στην περίπτωση της Ελλάδας εικονογραφεί σαφώς  αυτή τη στρατηγική.
 


Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ σέβεται τον μέσο Ευρωπαίο φορολογούμενο από τον οποίο ζητείται να σηκώσει στην πλάτη του δάνεια σε χώρες που βρίσκονται σε κρίση, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Οι Ευρωπαίοι πολίτες πρέπει όμως πρέπει να γνωρίζουν ότι τα χρήματα από τα δάνεια αυτά, τουλάχιστον σε ότι αφορά την Ελλάδα, μεταφέρονται απευθείας σε έναν δεσμευμένο λογαριασμό  για την αποπληρωμή των δανείων, ενώ τα  τυχόν υπόλοιπα χρησιμοποιούνται για  την ανακεφαλαιοποίηση των σχεδόν χρεοκοπημένων ιδιωτικών τραπεζών. Τα χρήματα αυτά δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για μισθούς και συντάξεις, για την αγορα φαρμάκων  και την χρηματοδότηση της εκπαίδευσης. Και φυσικά η προϋπόθεση για την εκταμίευση των δόσεων των δανείων είναι η επιβολή περαιτέρω μέτρων λιτότητας που παραλύει την ελληνική οικονομία και αυξάνει την πιθανότητα της χρεοκοπίας. Αν υπάρχει κίνδυνος για τους Ευρωπαίους να χάσουν τα χρήματά τους, αυτός δημιουργείται από τη λιτότητα.
 


Η πολιτική αυτή πρέπει να σταματήσει τώρα. Η Ευρώπη χρειάζεται ένα νέο σχέδιο που θα βαθύνει την ολοκλήρωσή της. Το σχέδιο αυτό όμως πρέπει να αμφισβητήσει το νεοφιλελευθερισμό, οδηγώντας τις Ευρωπαϊκές οικονομίες στην ανάκαμψη, βάζοντας σε προτεραιότητα τις ανάγκες των εργαζόμενων, των συνταξιούχων και των ανέργων και όχι τα συμφέροντα των πολυεθνικών επιχειρήσεων και των χρεοκοπημένων τραπεζιτών. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι αφοσιωμένος σε αυτήν ακριβώς τη στρατηγική. Γνωρίζουμε ότι είναι ένας δύσκολος δρόμος, αλλά είναι και ο μοναδικός που μπορεί να αναστήσει το Ευρωπαϊκό όραμα της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ειρήνης και της αλληλεγγύης.
 


Αυτό το σχέδιο μπορεί να επιτύχει μόνο αν οι λαϊκοί αγώνες αλλάξουν ριζικά τον συσχετισμό δύναμης. Και αυτοί οι αγώνες έχουν ξεκινήσει ήδη, οδηγούν στην ενίσχυση της Αριστεράς και των κινημάτων αντίστασης σε όλη την Ευρώπη και κρατούν ζωντανές τη δημοκρατία, την ισότητα, την ελευθερία και την αλληλεγγύη, τις πιο σημαντικές αξίες της ευρωπαϊκής πολιτικής παράδοσης. Είναι αυτές οι αξίες που πρέπει να υπερισχύσουν. Διαφορετικά η Ευρώπη θα επιστρέψει σε ένα σκοτεινό παρελθόν που πιστεύαμε ότι είχαμε αφήσει πίσω μας για πάντα.
 


Αλέξης Τσίπρας - Πρόεδρος ΚΟ ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

Εμείς οι 1.655.053 πολίτες τί {πρέπει να} κάνουμε

Από όταν ξεκίνησα να παρουσιάσω αναλυτικές θέσεις μου για μιά αριστερή Αριστερά και δημοκρατία πραγματική, πέρασαν κάτι χρόνια.
Κι από όταν επιχείρησα να ...ρίξω γραμμή για το «τί να κάνουμε» 12 μήνες+.
Και τί μήνες... Κολοσσιαίες -άλλες στη σοβαρότητα και άλλες στη γελοιότητά τους- εξελίξεις σημειώθηκαν αυτόν τον καιρό. Το τελευταίο 15μηνο για να είμαστε ακριβείς.
Ως ...πρελούδιο θα παρουσιάσω {ολίγον ...τηλεγραφικά} αυτές που θεωρώ ως "τομή"στα γεγονότα, ως ρυθμιστικές, καθοριστικές ας πούμε.
@ Πριν 15 μήνες ο πρωθυπουργός Γ.Α. Παπανδρέου, «εκχώρησε» στον Αντώνη Σαμαρά την πρωθυπουργία αλλά εκείνος ...«δεν ηβουλήθη συνιέναι». Το γέλοιο της αρκούδας θα έπεφτε αν τα εγκλήματά τους {πολιτικά αλλά και του "κοινού ποινικού δικαίου"} δεν μάς είχαν φέρει σε τόσο άσχημη κατάσταση.
@ Μετά από ένα οικονομοβενιζελικό τετράμηνο, όπου η τρόϊκα ερχόταν κι έφευγε κι η «δόση» αναβαλόταν συνεχώς αλλά οι βενιζελικές γκάφες διαδέχονταν η μιά την άλλη, κάποιοι πολίτες αποτόλμησαν το έως τότε αδιανόητο: Να εκδηλώσουν την αποδοκιμασία τους προς το φαύλο πολιτικό σύστημα την ημέρα της επετείου του Έπους στα Αλβανικά βουνά, τις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου.
Ήταν πολλοί και σε πάνω από 20 πόλεις ταυτόχρονα. 
Και ασυνεννόητοι!!! Αυτό κατατρόμαξε τον πρωθυπουργό Γ.Α. Παπανδρέου και τον έκανε να πετάξει την φοβερή μπαρούφα για δημοψήφισμα επί γτου μνημόνιου...
@ Η μπαρούφα με την σειρά της κατατρόμαξε τους ευρωπαίους αρχηγούς-λακέδες των «Αγορών» και τον φώναξαν στην ...Κοτ-ντ'αζούρ για να τον συνεφέρουν. Και όχι μόνο τον μάλωσαν αλλά και τού επέβαλαν να παραιτηθεί από την πρωθυπουργία, παραδίνοντάς την σε «τεχνοκράτη» με διπλοτριπλή κομματική στήριξη, ώστε να φέρει εις πέρας το "κούρεμα", που εξασφάλισε εμπράγματα τους τοκογλύφους δένοντας εμάς χειροπόδαρα.
@ Ο καταψηφίσας το 1ο μνημόνιο Σαμαράς προχώρησε στην ψήφιση του 2ου (και χειρότερου...) με αντιπαροχή την διεξαγωγή εκλογών σύντομα.
@ Όμως η γελοιότητα είχε πλέον ξεπεράσει κάθε όριο και τα τρία μνημονιακά κόμματα διασπάστηκαν όλα από πληθώρα αποχωρούντων βουλευτών.
@ Αφού ο Παπαδήμος εκτέλεσε με επαγγελματική επάρκεια το έγκλημα (παλιότερος δικός του χαρακτηρισμός!!!} το έγκλημα του "κουρέματος" προκήρυξε εκλογές, στις οποίες ο λαός έδειξε ξεκάθαρα ότι δεν ...μασσάει πιά.
@ Μετά από μερικά πολιτικάντικα κολπάκια του κ - - ου, ξανάγιναν εκλογές 42 μέρες αργότερα και -επιτέλους!!!- διαμέσου ενός φαυλότατου καλπονοθευτικού εκλογικού συστήματος έγινε ο Σαμαράς πρωθυπουργός, παρότι ο λαός αντιμνημονιακά βέβαια ξαναψήφισε.
@ Και... μέσα στ' άλλα εκτόξευσε το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στο 27%+... Ένα εκατομμύριο εξακόσιες πενήτα πέντε χιλιάδες πολίτες τον ψηφίσαμε.
Τί {πρέπει να} κάνουμε τώρα εμείς οι 1.655.053 πολίτες;;;
Μιά πλειάδα άρθρων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς είδε το φώς της δημοσιότητας. Ενδεικτικά αναφέρω τα:
- του Ρόυντι Ρινάλντι στον "Δρόμο της Αριστεράς"
- του Μάκη Σπαθή στην "ΑΥΓΗ" (αν δεν με απατά η μνήμη)
- του Τάκη Μαστρογιαννόπουλου στην "Εποχή"
- Και στο www.tvxs.gr (του Στ. Κούλογλου) η Δάφνη Σφέτσα παρουσίασε εκτεταμένα τις θέσεις που αναπτύχθηκαν στην πρόσφατη Π.Σ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ.
Εμπεριστατωμένα άρθρα, κάποια ήταν και μακροσκελή..., με θέσεις που, σχεδόν στην ολότητά τους, δεν με βρίσκουν αντίθετο. Ίσα-ίσα.
Πλην όμως ήσαν όλα γενικόλογα. Τους ξέφευγε η ...ταμπακέρα: Τί κάνουμε ΑΜΕΣΑ και ΠΡΑΚΤΙΚΑ.
Παραθέτω το δικό μου κείμενο {που το εξαπέστειλα ...δεόντως ως e-mail} πριν ένα περίπου μήνα.

ΝΕΟ ΚΟΜΜΑ (απλώς...) ή ΚΟΜΜΑ ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ;

Μάλλον Νέο Κόμμα Νέου Τύπου απαιτείται!

Συναγωνιστές, συναγωνίστριες,

Διάβασα, με όση επιμέλεια και προσοχή διαθέτω, αρκετά κείμενα πάνω σ' αυτό το καίριο και  ...«εκ των ών ουκ άνευ» θέμα.

Τόσο την "1^η αποτίμηση" της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και την εκτενή παράθεση από την Δάφνη Σφέτσα των λεχθέντων στην Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή αλλά και άρθρα στις εφημερίδες μας όπως του Ρούντι Ρινάλντι και του Μάκη Σπαθή, που σε πολλά σημεία «μέ καλύπτουν» ως κατευθύνσεις και στόχοι..

Εκείνο το οποίο είδα να λείπει είναι η  συγκεκριμενοποίηση των «πρακτικών» όρων, οι οποίοι θα εξασφαλίσουν την πραγμάτωση όσων διατυπώθηκαν ως κατευθύνσεις και στόχοι.

Η πρότασή μου είναι ακριβώς τέτοιας φύσης: Πρακτικοί και τεχνικοί όροι που όχι μόνον θα σηματοδοτήσουν την -ως μετεξέλιξη- "γένεση" νέου κόμματος νέου τύπου, που είναι αναγκαία για ένα καλό ξεκίνημα, αλλά και θα είναι το "υπόστρωμα", ο καμβάς, η βάση και η εγγύηση ότι η προσπάθεια θα έχει καλή συνέχεια προς την ευόδωση του αγώνα μας.

Έχοντας μια σοβαρή εμπειρία -αλλά και ...θητεία- στην οργάνωση σχημάτων και φορέων ποικίλων κοινωνικών και άλλων αντικειμένων, θα παραθέσω τα κυριότερα από όσα έχω κατασταλάξει στα -σχεδόν 60- χρόνια της πολιτικοκοινωνικής μου διαδρομής. Με σύντομη όμως, περιωρισμένη από την φύση του άρθρου αυτού, αιτιολόγηση. Έτσι υπάρχει κίνδυνος να εμφανιστούν ως ..."ρετσετικά", ενώ δεν είναι, και περιωρισμένης εμβέλειας, ενώ έχουν μεγάλη. Μπορώ και θα το προσπαθήσω να δώσω εκτεταμένη τεκμηρίωση τόσο στην τοπική οργάνωση που συμμετέχω όσο και σε ευρύτερα όργανα, μόλις μου δοθεί η ευκαιρία.

Μιά ΑΡΧΗ "μητέρα" όλων των ΑΡΧΩΝ

Θα την τιτλοφορούσα "αρχή του παντογράφου", φοβάμαι όμως ότι δεν είναι οικείο σε όλους το τί κάνει ένας παντογράφος. Έχοντας ένα πρότυπο δημιουργείς με έναν παντογράφο κάτι όμοιό του σε μεγαλύτερη ή μικρότερη κλίμακα.

Στοχεύοντας σε μιά κοινωνία ανθρώπινη, δημοκρατική, προοδευτική, αριστερή εντέλει, πρέπει να έχεις ως «εργαλείο» ένα κόμμα ανθρώπινο, δημοκρατικό, προοδευτικό, και -πραγματικά- αριστερό.

Και πιό παραστατικά: Αν π.χ. η Αναλογική είναι το προκρινόμενο σύστημα εκλογής αντιπροσώπων, δεν γίνεται να μην εφαρμόζεται στις εσωτερικές κομματικές διαδικασίες!

Επίσης: Μια πλουραλιστική κοινωνία, όπως εκ των πραγμάτων είναι η ανθρώπινη, δεν μπορείς να την «καθοδηγήσεις» με ένα μονολιθικό κόμμα! 

Την "αρχή του παντογράφου" εκτός από λογικά αναγκαία πρέπει να την δούμε και ως εκπαιδευτική διαδικασία: Με την ενδοκομματική εφαρμογή κάποιων κανόνων εκπαιδεύονται τα μέλη να τους εφαρμόσουν και στην κοινωνία.

Κι ακόμα παραπέρα: Η ενδοκομματική εφαρμογή θα κάνει φανερά τυχόν λάθη, τυχόν παρενέργειες και στρεβλώσεις. Οπότε θα γίνουν και οι απαραίτητες διορθώσεις και προσαρμογές προτού εφαρμοστούν και στην κοινωνία. Επιγραμματικά:

Το νέο κόμμα νέου τύπου να είναι "μικρογραφία", πρότυπο, της κοινωνίας που θέλουμε.

ΜΕΛΗ

1. Το κύριο που πρέπει να προσεχθεί είναι βέβαια η ισοτιμία. Σε κάθε οργανωτική έκφανση, σε κάθε απόφαση, σε κάθε δράση. Είναι δυστυχώς πολύ εύκολη η ολίσθηση σε διακρίσεις, όπως γλαφυρά περιέγραψε ο Όργουελ στη "Φάρμα των Ζώων" με το «όλα τα ζώα είναι ίσα αλλά μερικά είναι ...πιο ίσα». Γιαυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Ειδικά στις λεπτομέρειες:

1.1. Καμμιά προϋπόθεση για την εγγραφή. Αρκεί η έκφραση της βούλησης οποιουδήποτε να εγγραφεί. Πέρα όμως από γνωστές διακρίσεις (φύλο, φυλή, εθνικότητα, θρήσκευμα, γλώσσα) και απαράδεκτες φραγές (πρόταση από άλλα μέλη, έγκριση από κάποιο όργανο κ.ά.)  υπάρχουν και δύο ...δυσδιάκριτες: Η οικονομική σχέση και η ηλικία.

Η πρώτη  εκφράζεται με την απαίτηση πληρωμής κάποιου ποσού. Αν όμως στοχεύουμε σε μιά κονωνία στην οποία το χρήμα δεν θα είναι κυρίαρχο, δεν γίνεται αυτήν την αντίληψη να μην την εφαρμόζουμε στο κόμμα. Η εγγραφή πρέπει να είναι α-χρηματική. Όπως και η συμμετοχή μετά! Η συνδρομή να είναι προαιρετική. Ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση του μέλους. Να μην υπάρχει το "κλασσικό" «ταμειακώς εντάξει»... Αν σάς φαίνεται περίεργη πρόταση, σκεφτείτε να ήταν προϋπόθεση για να ψηφίσουμε στις βουλευτικές εκλογές το να έχουμε φορολογική ενημερότητα... Η οικονομική κάλυψη των δραστηριοτήτων του κόμματος μπορεί και πρέπει να γίνεται με άλλες διαδικασίες (π.χ. εθελοντισμό, εκδηλώσεις κ.ά. αλλά και συνδρομές βέβαια) και όχι με το ...«δεν πληρώνεις - δεν ψηφίζεις»!!!

Η δεύτερη διάκριση, η ηλικία, στηρίζεται στο πλασματικό, αν όχι και πλαστό, αξίωμα της «ωριμότητας». Παλιά ήταν στα 21 χρόνια, τώρα είναι στα 18. Σχηματικό και ανούσιο όριο. Και με την ...υπερωριμότητα τί γίνεται;;; Με την γεροντική -ή και άλλη- άνοια;;; Αν δεν μπορούμε προς το παρόν να χωνέψουμε την αρχή "ο άνθρωπος είναι «ώριμος» από τη γέννησή του" (βρίσκοντας άλλους τρόπους αντιμετώπισης της δυσκολίας διαμόρφωσης γνώμης ή/και έκφρασής της) ας κατεβάσουμε πολύ χαμηλά -π.χ. στα 10 χρόνια- το όριο.

1.2. Κάθε μέλος είναι μέλος "κάπου". Κατ' αρχή στην τοπική οργάνωση κατοικίας του. Ή σε θεματική, εργασίας ή ενδιαφερόντων του. Μπορεί να συμμετέχει σε πολλές ταυτόχρονα (και είναι ευχής έργο αυτό...) αλλά μόνον σε μία μπορεί να ψηφίζει εκπροσώπους.

1.3. Η διαγραφή πρέπει να αποκλείεται. «Τάλε-κουάλε» όπως και η εξορία ενός πολίτη... Η πειθαρχία δεν πρέπει να επιβάλεται (ή να τιμωρείται τυχόν μη τήρησή της) αλλά να να εμπνέεται από τα υπόλοιπα μέλη. Πρέπει να είναι πραγματική πειθ-αρχία. Πειθώ συμμόρφωσης στις αρχές, στους κανόνες.

1.4. Κατάργηση της "Νεολαίας" ως αυτόνομης οργάνωσης. Όσα μέλη επιθυμούν μπορούν να σχηματίσουν μια "θεματική" ή μια "συνιστώσα" με αυτόν τον προσδιορισμό. Η αυτόνομη οργάνωση είναι δυσμενής διάκριση για τους νέους μας. Το ανάλογο ισχύει για τις γυναίκες.

2. Στην σημερινή συγκυρία είναι νομίζω σκόπιμο να εξεταστεί και η εφαρμογή διαφορισμού όσων συμμετέχουν στο κόμμα σε μέλη και υποστηρικτές, με μόνο κριτήριο όμως την δικιά τους θέληση. Με σαφή προσδιορισμό βέβαια των διαφορετικών διακαιωμάτων-υποχρεώσεων των μεν και των δε.

ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΔΙΑΡΘΡΩΣΗ

1. Συνιστώσες

Νομίζω ότι πρέπει να θεωρηθεί "δεδομένη" η αναγκαιότητα ύπαρξης και λειτουργίας τους και να σταματήσει να είναι "θέμα για συζήτηση", διότι:

1.1. Μόνον μέσα από αυτές πραγματώνεται η αρχή του παντογράφου.

1.2. Είναι εκτός πραγματικότητας τυχόν αντίληψη "ενιαίας-ομοειδούς" έκφρασης 1.600.000 μελών/υποστηρικτών/ψηφοφόρων ή -γιατί όχι;;;- 5.000.000 στο μέλλον...

1.3. Οι Συνιστώσες μας, ως σύνολο, είχαν άριστη «επίδοση» παρά τον λυσσαλέο -και ανέντιμο!- πόλεμο από τα παπαγαλάκια του πελατειακού κράτους. Στη συνείδηση του κόσμου έχουν πλέον καταγραφεί ως απαραίτητο στοιχείο δημοκρατίας.

1.4. Είναι όρος «εκ των ών ουκ άνευ» για την ύπαρξη αναλογικής έκφρασης των κοινωνικοπολιτικών ρευμάτων.

Πρέπει βέβαια να μελετηθούν και να εκφραστούν στο Καταστατικό οι ακριβείς συνθήκες και προϋποθέσεις συγκρότησης και λειτουργίας. Αυτό ΕΙΝΑΙ θέμα συζήτησης!

2. Επίπεδα

Όχι παραπάνω από τρία: Τοπικό (ή θεματικό, κλαδικό κλπ), Εκλογικής Περιφέρειας («Νομαρχιακό»),  Πανελλαδικό (διαρκές Συνέδριο).

Μελλοντολογώντας θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και ένα τέταρτο: το Ευρωπαϊκό ή/και το Παγκόσμιο. Αλλά ας μην απλώνουμε πολύ τα ποδάρια μας...

3. Κομματικά όργανα

Αυτά μπορεί να είναι (και θα είναι) περισσότερα: Τοπικές Επιτροπές, Νομαρχιακές, Αχτιδικές (Περιφέρειες), Κεντρική Επιτροπή, Ομάδα Κορυφής, Κοινοβουλευτική Ομάδα και αντίστοιχες κλαδικές/θεματικές αντιστοιχισμένες στα κοινωνικά ρεύματα και τα δίκτυα αλληλεγγύης.

Με μία όμως συνθήκη: Τα επίπεδα εκλογής εκπροσώπων να είναι τρία (3) το πολύ. Και πιο παραστατικά: Ο Σύνεδρος π.χ. εκλέγει ΚΑΙ Κεντρική Επιτροπή ΚΑΙ Ομάδα Κορυφής ΚΑΙ Πρόεδρο, κατευθείαν.

Η ύπαρξη πολλών επιπέδων εκλογής ήταν ο βασικός μηχανισμός ...ισοβιότητας των ηγετών-στελεχών στις χώρες του ...ανύπαρκτου σοσιαλισμού.

Ας μην την ξαναπατήσουμε...

Ανάδειξη εκπροσώπων με Αναλογική και Προτιμητικό(*) Σύστημα (στην δικιά μου εκδοχή: χρήση της σειράς Fibonacci). Σε μονοπρόσωπα πόστα: Προτιμητικό και 2^ος γύρος μεταξύ των δύο πρώτων .

4. Θεσμικά όργανα

Η διαδικασία επιλογής-εκλογής τους είναι ένα από τα βασικότερα στοιχεία εμπέδωσης της εσωτερικής δημοκρατίας και ενίσχυσης της συμμετοχής.

Πρέπει να γίνεται ΠΑΝΤΟΤΕ από το αντίστοιχο "σώμα" μελών: Οι Δήμαρχοι π.χ. από τις Tοπικές (κλπ), οι Βουλευτές από τις Νομαρχιακές, οι Βουλευτές Επικρατείας από την Κεντρική κ.ο.κ. χωρίς ...«άνωθεν» παρεμβάσεις υπέρ προσώπων "κύρους" και άλλα τέτοια εξόχως αντιδημοκρατικά. Αντιδημοκρατικά κατάλοιπα συστημάτων που έχουν ως βάση την «ενός ανδρός αρχή» και την ΜΜΕ-ική «αναγνωρισιμότητα», που, όπως έχει, παγκόσμια, αποδειχτεί, δεν προσφέρει τίποτε στο Κίνημα και στον Λαό.

Η "Τσιτσιολίνα" δεν είναι δυστυχώς ούτε το μόνο ούτε το χειρότερο παράδειγμα...

ΛΗΨΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ από "σώματα" ή "όργανα"

Αυτό είναι το "μεδούλι" της δημοκρατικής λειτουργίας και πάνω του εδράζεται, αναπτύσσεται, αυτοσυντηρείται η ίδια η δημοκρατία.

1. Προϋποθέσεις σύγκλησης συνεδριάσεων - Συνελεύσεων

Πλήρης ενημέρωση - Επαρκής χρόνος (όχι ...«κατεπείγοντα») - "Προνοητικό" θεματολόγιο - Εναλλακτικές Εισηγήσεις έγκαιρα ΚΑΙ από "απλά" μέλη. Τακτές ημέρες τακτικών.

2. Διεξαγωγή

Ακριβής έναρξη - Απαρτία: όσοι παρόντες - Επαρκής χρόνος παρεμβάσεων - Καθιέρωση τηλεσυμμετοχών (Skype κ.ά.) - Πάντοτε ανοιχτές στο "πλατύ Κοινό".

3. Ψηφοφορίες

Με Προτιμητικό Σύστημα πάντα και Αναλογική όπου ταιριάζει. Καθιέρωση ηλεκτρονικής ή/και επιστολικής ψηφοφορίας.. Ισαξίωση της λευκής ψήφου, που είναι κατεξοχή πολιτική ψήφος! Επ' αυτού έχω αρθρογραφήσει εκτενώς στο "αντί" κι αλλού παλιότερα. Εδώ θα παραθέσω «δειγματικά» δύο συνέπειες: Αν η λευκή ψήφος πάρει σχετική πλειοψηφία επί προτάσεων, τότε η συζήτηση για το θέμα επαναλαμβάνεται σε επόμενη συνεδρίαση με άλλες προτάσεις. Αν η λευκή ψήφος πάρει σχετική πλειοψηφία σε εκλογή πολυπρόσωπων οργάνων, τότε η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται για τις «κενές έδρες» με άλλους υποψήφιους. Και αν τυχόν πάρει την απόλυτη πλειοψηφία τότε η διαδικασία επαναλαμβάνεται εντελώς εξαρχής, από την ίδια την πρόκριση των υποψήφιων.

4. Ανακλήσεις αποφάσεων ή/και εκπροσώπων

Δεν νοείται δημοκρατική λειτουργία χωρίς τέτοιες δυνατότητες. Αλλοιώς, ταχύτατα και ανεξάρτητα από όποιες αγαθές προθέσεις, θα καταλήξουμε αναμφίβολα  στην ...quasi δημοκρατία: «ελέγξτε μας στο τέλος της θητείας μας, καταψηφίζοντάς μας» και στην ΜΗ συμμετοχή των μελών. Μεγάλη προσοχή βέβαια πρέπει να δοθεί στις προϋποθέσεις, τους όρους και τις συνέπειες της ανάκλησης.

5. «Δημοψηφίσματα»

Σε όποια θέματα γενικού ενδιαφέροντος κριθούν (από "όργανα", "σώματα" ή αριθμό μελών) ως σημαντικά, θα διεξάγεται γενική ψηφοφορία. Πανελλαδική ή μικρότερης κλίμακας. Με προϋπόθεση την επαρκή ενημέρωση και την εφαρμογή του Προτιμητικού Συστήματος επί εναλλακτικών προτάσεων αντί ενός "ξερού" ΝΑΙ-ΟΧΙ.

ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ

1. Αριθμός εκπροσώπων

Πρέπει κατά περίπτωση να είναι τόσος ώστε να εξασφαλίζεται και ο πλουραλισμός και η λειτουργικότητα των αντίστοιχων "σωμάτων" ή "οργάνων".

2. Επιλογή

Πέρα απο την εφαρμογή Αναλογικής-Προτιμητικού που προανάφερα, ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην διαδικασία πρόκρισης των υποψηφίων.

3. Θητεία εκ περιτροπής - Ανακλητότητα

Συμπληρωματικές-παραπληρωματικές ρυθμίσεις που πρέπει να μελετηθούν και να σχεδιαστούν όσο καλλίτερα γίνεται. Και βέβαια να υπάρξει δυνατότητα τροποποιήσεών τους, αφού -ουσιαστικά- θα είναι η πρώτη φορά που θα εφαρμοστούν σε τέτοια έκταση.

- - - - - - - - - - - - -

(*) Ο ψηφοφόρος δεν βάζει "σταυρούς" αλλά αξιολογεί-κατατάσσει τους υποψήφιους, όλους υποχρεωτικά, βάζοντας αριθμούς 1-2-3... σε "κουτάκια".  Το ίδιο εφαρμόζεται και για έγκριση εναλλακτικών προτάσεων. Επιλέγεται ο υποψήφιος ή η πρόταση που συγκέντρωσε τον καλλίτερο μαθηματικό συνδυασμό των 1-2-3-4-5-..., όχι όποιος  πήρε τα περισσότερα "1".

Εκτενής περιγραφή υπάρχει στα psemmatapsemmata.blogspot.gr[2-4-09], 8ymwmenayannena.blogspot.gr[22-6-11], wraiasklivani.blogspot.gr[16-8-11]